Verslag kruisfinale : Boeckenberg – Riviera : 14 - 11
A : Brent S (4+s), Nell VG (1), Ellen V (2), Lucas (1)
V : Jelle DS (3), Imke D, Pim VS (2), Steffi S
Scheidsrechter : Dave Mertens
Nadat we Kwik lang zagen zwoegen om Meeuwen van zich af te schudden, konden onze junioren de vloer op om de spits van het Boeckenberg-weekend af te bijten. Ik ontwaarde hier en daar toch wel een gespannen zenuw. Een probleem met het wedstrijdformulier werd op het nippertje vermeden. Na een lange opwarming is iedereen er klaar voor, ook de supporters van beide clubs die frontaal de confrontatie aangaan.
Een goede start is belangrijk in deze wedstrijden. Als Ellen in de eerste aanval onder de paal koel kan scoren, gaat Ivo al de eerste keer van zijn stoel. Meeuwen is niet onder de indruk en komt terug en voor via een doel tegen Imke en een strafworp voor een fout van Brent. Eventjes gaat het moeilijk langs beide kanten. Onze panters herstellen zich eerst en met een inloper van Pim en een schot van Brent nemen ze terug de leiding. Met veel commotie leggen de officials dan de wedstrijd stil. De schotklokken laten het stotterend afweten en worden in een ijltempo vervangen. Na de 5 min. durende onderbreking recupereert Ellen een door Nell geloste bal en legt die loepzuiver in de mand. Een time out van Riviera en we staan weer stil. Nell krijgt een Vero doelpunt tegen (zie verslag fanions vorige week). De reactie van onze jonge panters is echter schitterend. Goed afwerkend, sterk combinerend en met veel rebound spelen ze de volgende 10 min. Riviera van de plein. Met schoten van Jelle, Brent – een bal wilde slechts zeer moeizaam door de mand – en Pim evolueert de stand naar 9-3. Imke krijgt een inloper tegen. Met een vrijworpcombinatie tussen Brent en Lucas wordt de ruststand vastgelegd, 10-4.
Geruststellend ? Finales hebben hun eigen wetmatigheid : het zijn zeer speciale wedstrijden. Riviera moet en begint meteen ook aan de remonte. Eerste aanval en goal ! Een paar minuten later opnieuw en na 7 min. nog eens. De score staat op 10-7. De junioren krijgen geen bal richting mand, laat staan in de mand. Ze blijven knokken voor wat ze waard zijn. Ivo neemt een time out. De klok tikt, langzaam, te langzaam, veel te langzaam. Na bijna een kwartier mikt Nell uit het achterveld de bal eindelijk door de mand. De bank ontploft een eerste maal. Riviera strijdt onvermoeid verder. Een eerste doelpunt van onze concurrent wordt afgekeurd bij 11-8, een tweede bij 12-10. Toch komen de paarswitten op 12-11, nog 3’10”. Als Jelle in de rebound zijn heer iets te ver ziet instappen, denkt hij onderhands te kunnen scoren. Dit lukt niet helemaal. Hij stapt terug uit en eenhandig werpt hij de bal door de mand. Onorthodox, maar doeltreffend. Ivo stormt armen in de lucht richting aanval, maar komt alras tot het besef dat er nog bijna 3 min. op de klok staan. Hij neemt zijn laatste time out, maant zijn spelers tot kalmte. Het blijft nagelbijten tot Ellen op inloper een strafworp afdwingt en Brent die omzet. De laatste strafworp van Riviera doet er zelfs niet meer toe.
Bij het laatste fluitsignaal ontploft de bank opnieuw. De reclameborden worden gemarteld, spelers bespringen mekaar, Pim bestormt de tribune en dan heb ik waarschijnlijk nog 1.000 dingen gemist. Om maar te zeggen dat de spanning enorm was en de vreugde navenant. Yes, Lotto Arena. Als dat maar goe komt.
Dirk P
