Fanions – ½ finale Beker : Voorwaarts - Boeckenberg : 18 - 19  (8-7)
A : Jeff C (3), Jesse DB (5+2s), Vero B (2), Karen VC
V : Sara G, Nikki S (3), Davor D (3), Nick J (s)

Scheidsrechter : G. Picqueur 

De woensdagavonden zijn echt geen feest.  De regen kwam met bakken uit de lucht, zodat de opwarming een kletsnatte oefening werd.  Dit duurde tot ongeveer halverwege de eerste helft en dan draaide men de hemelkranen plots dicht.  Het veld van Voorwaarts had deze stortvloed redelijk goed verdragen, toch werd een uitschuiver de knie van Annick De Keyser na 5 min. al fataal.  Ze werd van het veld gedragen, maar bleef dapper op de bank om haar ploeg aan te moedigen.  Langs onze kant geen verrassingen tussen de lijnen, Nick en Karen terug present, Sofie nog altijd langs de lijn.  Deze topaffiche als halve finale van de beker kon aanvankelijk weinig mensen inspireren om de regen te trotseren.

De weinige supporters zien Davor in rebound naast de bal pakken en we staan de eerste aanval meteen achter. Voorwaarts had de toss gewonnen en ingeworpen. Jesse knalt van aan de zijlijn ook dadelijk binnen. Binnen de minuut draaien dus. Voorwaarts mist een strafworp. Nikki toont zich veel zuiverder van op ½ afstand. Voorwaarts lijkt wel aangeslagen door het verlies van Annick DK en levert de controle op de wedstrijd in. Na een schot van Davor, een inlepelaar van Jesse onder de korf en een strafworp voor fout op Vero, gaan onze panters in een ruk naar 1-5. Jesse krijgt een schot tegen, maar Nikki behoudt nog altijd zuiver het verschil. Halverwege en 2-6, mooi dacht ik dan. Mis. In aanval beginnen onze fanions te krasselen met veel en snel balverlies tot gevolg. Voorwaarts bouwt lange aanvallen uit, met uiterste zorg voor rebound en aangeef, en knabbelt rustig de achterstand weg en komt rond het half uur zelfs een doelpunt voor. Hans had ondertussen een time out genomen, tevergeefs, en Jesse een strafworp gemist voor een fout op een inloper van Jeff. Vero zwoegt, schiet, schiet nog eens, en de derde keer gaat de bal door de mand. De ban gebroken ? Neen, niet helemaal, want als een schot van Davor echt niet door de mand wil, kan Voorwaarts met een schot tegen Jesse met een doeltje voorsprong gaan rusten. Werk aan de winkel, want de prestaties van de laatste 20 min. konden stukken beter. 

Je ziet onze panters starten met de verbetenheid om te winnen. Toch is het de tegenstander die kan profiteren, want het vak Davor slaagt er niet in om een doelpunt te maken. Pech speelt daarbij ook een rol. De twee achter worden door het andere vak weggevaagd. Eerst een schot van Jeff en, na een gemiste inloper van Vero, een schot van Jesse. Nikki brengt ons terug op voorsprong, de volgende aanval wordt het tegen Vero gelijk. Met een jumper van Jesse en een opnieuw een schot van Vero zorgt dit vak weer voor 2 doelpunten en ditmaal de voorsprong. Twee aanvallen later is het alweer draaien na een schot tegen Jesse en een inlegger van de tijdens vrijworp achter de mand vrij gelaten Annelies VDB. Halverwege pakt Jesse de rebound tegen de 2 Voorwaarts heren – en die tegen Jeff was niet bepaald een kleine jongen – en rondt af. Davor krijgt hierop een nieuwe tegenstrever, het wordt bijna een traditie. Een die wordt voortgezet, want die heer scoort ook een paar aanvallen later de gelijkmaker. Van dan af wordt het razend spannend, beide ploegen lossen geen vin meer en scoren om en om. Terwijl de meer dan kille wind door merg en been snijdt, stijgt de animo rond het veld. In deze spannende eindfase hebben alle supporters de warmte van het clubhuis ingeruild voor deze triller. En dat wordt het ook. Nog viermaal komen onze panters een doelpunt voor en telkens kan Voorwaarts gelijk maken. Dat gaat zo tot 5 min. voor het einde, wanneer Voorwaarts met een inloper tegen Vero eentje voorkomt. De tok klikt, de toeschouwers scanderen “defense” “tijd genoeg”. De spanning stijgt. Davor schiet binnen, gelijk. Hoe lang nog ? Komen er verlengingen ? “Money time” volgens Peter W, want Jesse komt voor de mand. Het is echter Jeff, denk ik, die met een wegtrekker heel Boeckenberg doet juichen. De bal in aanval bij Voorwaarts, onderschept, de verdediging zakt af. Schot bal weg. Terug naar de overkant. Drie, vier passen en dan de hemelse klanken van het eindsignaal. 

Man, dit was knokken, sportief knokken weliswaar. Onder moeilijke omstandigheden, want berenkoud, glibberig en slijkerig. Met 2 ploegen die er voor gingen, wilden winnen, terwijl iedereen weet dat er maar een de winnaar kan zijn. Wat waren we blij dat dit onze panters waren. Langs alle kanten klonk het applaus, want alle spelers verdienden minstens dat en ze kregen het ook in overvloed. Schitterend, ja zelfs veldkorfbal kan de adrenaline doen vloeien. Zulke spanning kunnen we missen, of toch niet ? Ook van mij aan alle spelers proficiat. Om er de koude rillingen van te krijgen ! Afspraak op 1 mei op AKC, ook deze traditie zetten we voort.

Dirk P