Vanmorgen vernamen we het overlijden van Alex Lauryssens. Alex zou op 25 september 88 worden.

Alex was de laatste maanden sterk achteruitgegaan. In de lente konden we hem nog regelimatig op onze club begroeten aan de kaarttafel maar ook tijdens de wedstrijden van onze eerste ploeg.

De laatste weken ging zijn gezondheid sterk achteruit en hij is vanmorgen ingeslapen.

Alex Lauryssens was het oudste aangesloten lid bij Boeckenberg en was nog steeds aangesloten bij de Korfbalbond. Vorig jaar nog werd hij gevierd voor zijn 70 jarig lidmaatschap. Alex was meer dan een vriend in ons korfbalmidden. Vandaar dat dit verlies bij velen zwaar aankomt.

Meer details over het overlijden van Alex en de uitvaart volgen later nog.

Wij wensen alvast Guy en Anette in het bijzonder, de ganse familie en de naaste vrienden veel sterkte toe.

Afscheid van Alex Lauryssens
25 september 1929 - 16 september 2017

Guy, Lina, Glenn,                                
Anette,
Nicky,

Beste familieleden,
Beste vrienden,

Ik spreek jullie graag toe namens Boeckenberg doch ook namens mijn familie. Mijn ouders en ik hebben jullie erg goed gekend en dit sedert lange jaren. Dit geldt overigens voor velen onder ons.

Alex was meer dan een loyale Boeckenberger. Hij was een stuk van de familie. Vandaar dat ik erg graag hulde wil brengen.

Alex was onafgebroken lid van Boeckenberg sedert 25 juli 1946. Hij was toen 16 jaar (25 september 1929).

Velen onder jullie hebben nog ultiem afscheid kunnen nemen aan zijn ziekbed. Alex was toen niet meer de man die we jarenlang hebben gekend. Hij wilde afscheid nemen van de vele mensen die hem lief hadden.

Wij hebben Alex gekend als “actieve” Boeckenberger, … en dat is een understatement.

Tijdens het voorjaar zagen we hem nog wekelijks op de club, aan de kaarterstafel maar ook naast het speelveld om onze fanions aan te moedigen.

Op onze nieuwjaarsreceptie in januari vierden we Alex nog voor zijn 70 jaar lidmaatschap bij Boeckenberg, maar ook bij de Korfbalbond. 70 jaar lid zijn is uitzonderlijk; maar Alex was dan ook een zeer uitzonderlijk persoon.

Alex had dan ook de bijnaam “de Professor”.

Alex stond jarenlang aan het roer van onze vereniging. Als kapitein van onze eerste ploeg, als bestuurslid (17 jaar) en penningmeester (8 jaar), als gangmaker voor het realiseren van onze kantine in het Boeckenbergpark.

Alex stond in voor de plannen van de oude kleedkamers die u nog steeds kunt bewonderen op de mobiele wand in het clubhuis. Deze werd later uitgebreid met een kleine kantine.

Zijn motto was : “Met cijferen en meten wordt veel tijd verscheten”. Alex was een man van daden.

In de jaren ’70 werd het toenmalige clubhuis uitgebreid, wederom onder impuls van Alex. Hij regelde samen met Ferdi de financiering met persoonlijke leningen van de leden, een van de best bewaarde geheimen van onze vereniging.

Alex was tevens “materiaalmeester” voor het construeren, onderhouden en herstellen van noem het maar …

Ik herinner me nog dat jij jaarlijks in de zomer de linten van het speelveld waste en als nieuw terug op de molentjes rolde.

En hij deed ons nog wel meer werkjes opknappen.  Het mos op het golfplaten dak van het clubhuis afschrobben met een stalen borstel, het zand uit het putteke tussen de douches scheppen, de sterfput leegmaken, het materiaalhok opkuisen, enz.  Ons ondertussen aanmoedigend in zijn gekende stijl en luide stem. 

Ook zijn leerlingen in de Londenstraat leerde hij als materiaalmeester korfbal kennen, vooral in de vorm van het maken of herstellen van materiaal, zoals korfbalpalen, pinnen en –manden, en zoveel meer.

Alsof dit al niet voldoende was om zijn vrije tijd te vullen was Alex ook sportief actief. Als speler, jeugdtrainer en als strenge en consequente scheidsrechter. Hij maakte ook deel uit van de toenmalige “sportcommissie”.

Alex genoot als geen ander van het korfballen in onze gewestelijke ploegen. Hij speelde er jarenlang met zijn vrienden en genoot hiervan met volle teugen. Ik herinner met uit deze tijd Alex zijn slingerworp waarvan hij zijn handelsmerk maakte.

Na zijn sportieve loopbaan bleef Alex erg geliefd bij de vrienden. Hij ging mee op uitstap met de plussers, als hij die al niet zelf organiseerde.

Bij de verhuis uit het park in 2010 werd Alex nog uitgebreid in de bloemetjes gezet. Ondanks zijn grote ijver bij de realisatie van onze accommodatie in het park, realiseerde Alex zich, als sportman, maar al te goed dat onze accommodatie in het park wederom aan vernieuwing toe was. Hij was dan ook onder de “ouderen” een fervent voorstander van de verhuisplannen. Hij was onze eregast bij de symbolische sleuteloverdracht.

Dirk en ik, maar ook Guy, hebben Alex meegemaakt als trainer bij de scholieren en junioren. In die tijd gingen we jaarlijks op Ardennen weekend waar Dirk en ik, Alex steeds bereid vonden om een kaartje te leggen.

Deze hobby zou Alex nog jarenlang begeesteren. Alex organiseerde ondermeer een kaartwedstrijd “Boomke Wies” in een afgeladen vol clubhuis. Later werd er overgestapt naar de gewone “Whist” waar Alex instond voor de puntentelling.

De solo slim’s werden door Alex steeds in de verf gezet. De kaarters moesten het al wel eens ontgelden maar van Alex kon iedereen wel wat verdragen.

…

Alex heeft nu zijn laatste troefkaart uitgespeelt.
Wij zullen hem missen.