Met de restanten van de Europacup nog in het lijf, probeer ik het tornooi en de omstandigheden er rond op een rijtje te zetten.
De vernieuwde vorm van het tornooi liet bij de spelers zijn sporen na, zeker in de eerste wedstrijd. De kwarten van 8 minuten vergrootten de indruk van de korte wedstrijdduur, zodat er veel sneller in eindfases werd gespeeld. Toch alle lof voor Trojans die een sterk tornooi achter de rug hebben en dat konden bekronen met een bronzen plak.
Iets meer rust kwam er na de overwinning tegen Benfica, die in de volgende twee wedstrijden telkens de golden goal speelden. In de eerste toonde Trojans zich sterker; in de andere verzekerden zij zich van de vijfde stek. Trouwens een van hun spelers vond de nieuwe wedstrijdvorm bijdragen aan de spanning.
Na de overbodige wedstrijd tegen Marmara bleek Pegasus een beter haalbare kaart dan voorzien. De finale tegen Top/Solar zou geen eenvoudige klus worden. Dat wist iedereen die de matchen van die ploeg had bekeken.
De intensiteit van deze tornooivorm zorgde er voor dat de spelersgroep op zaterdag enkel zin had in rust. Vier wedstrijden spelen op twee dagen, zelfs met een verkorte speeltijd, legt niet alleen veel fysische, maar ook mentale druk. De ene match was net gedaan en de gedachten gingen al naar de volgende. Zelfs onze meer ervaren spelers leden er onder.
Het sportcomplex Lange Munte is zonder meer indrukwekkend in elke opzicht. Voor de groepswedstrijden werd de grote zaal door een gordijn gehalveerd, waardoor de kleinere tribune toch iets of wat gevuld leek. Voor de finaledag werd de grote tribune met 1.600 plaatsen opgesteld en het gordijn gehesen. Zo konden de ongeveer 400 toeschouwers mee in beeld gebracht worden. In die grote ruimte en mede door de afstand tussen de tribune en het speelveld ging een gedeelte van de sfeer verloren, ondanks de verwoede inspanningen van de supporters van beide finalisten. Door de verhoogde opstelling van de wedstrijdtafel bleven de onderste rijen noodgedwongen leeg. Op de videobeelden zie je bijgevolg jammerlijk genoeg veel lege zitjes.
De medewerkers en vrijwilligers van IKF en KBKB zorgden tijdens het ganse tornooi voor een prettige samenwerking. Minder aangenaam vond ik het gebrek aan info voor aanvang van het tornooi, waardoor er last minute wat improvisatie aan te pas kwam om alles in orde te krijgen. Het verdere verloop maakte dat ruimschoots goed.
Een EC in eigen land heeft zo z'n eigen momentum, helemaal anders dan de tornooien in het buitenland. In het hotel was het een komen van gaan van supporters. Woensdagavond bleef het rustig in de bar, de volgende dagen nam de blauwe drukte overhand toe, zowel 's avonds als overdag. Voor enkele medewerkers van het hotel was dat even schrikken, maar de barman 's avonds wist wel van aanpakken. Trouwens niks als lof over het hotel, waarvan het personeel probeerde aan al onze noden en wensen te voldoen. De bedden hadden iets breder gemogen, de rest was, voor zover ik weet, prima in orde. De taximaatschappijen deden zoals gewoonlijk gouden zaken om iedereen naar de zaal en terug te brengen. De stemming zat er dus goed in, met alweer nieuwe anekdotes en voorvallen. Maar ... what happens in the EC, stays in the EC. En zo te horen aan de reacties, zien de supporters een nieuwe deelname volgend jaar wel zitten. Die zou dan mogelijk doorgaan bij de derde gerangschikte : Trojans.
Mij rest enkel iedereen te bedanken voor hun bijdrage bij dit evenement. Het was tof.
