Verslag : Blauw Wit A – Spartacus/NDN A : 21 – 17 (11-11)
A: Jelle (4+s), Imke (2), Yoni, Yannis (6)
V: Brent (1+3s), Nina (3), Kobe (1), Sofie
Wissels: geen
Scheids : W. Jongbloed
Een wedstrijd met een verleden, want Spartacus/NDN is de zaaltitelwedstrijd van vorig jaar nog niet vergeten en is zeker gebeten op revanche. “Er is werk aan de winkel”, schreef ik vorige week en net nu moet Tim 2 gekwetste dames, Yentl en Lynn, missen. Zo komt Yoni in de basis, niet makkelijk in deze wedstrijd. De supporters willen vooral hun spelers zien vechten voor de overwinning, iets waar ze de vorige week tevergeefs naar zochten.
De motor van de blauwwitte ploeg is een trage diesel. Want eer de spelers het goed en wel beseffen heeft Spartacus een stip en een vrijworp omgezet. De bank wordt te warm onder de poep van Tim en langs de lijn roept hij zijn spelers wakker. Brent schiet ons eerste doelpunt binnen, maar Yannis stapt te enthousiast in op een inloper en krijgt een stip tegen. Het is al snel duidelijk : de scheids kent maar twee bestraffingen, vrijworp en stip. Ze past het consequent toe, dus is het aan de spelers om hier mee om te gaan. Met een schot van Imke en een vrijworp omgezet door Yannis wordt het voor de eerste maal gelijk. Het vervolg van de wedstrijd wordt een nek aan nek race. Een match die alles brengt wat van eerste ploegen verwacht mag worden, aldus de vorige coach. Het gaat er overigens ook stevig aan toe en de contacten tijdens balbetwistingen zijn legio. Met nog 10 min. op de klok van de eerste helft slagen de bezoekers er opnieuw een vakwissel verschil te laten optekenen, 7-9. Na een schot van Yannis en een vrijworp tegen, zet Brent twee stippen om voor de gelijke stand, 10-10. De laatste 2 min. zijn ingegaan en die wetenschap maakt de spelers bijzonder zenuwachtig. Ballen vliegen langs alle kanten alsof dit de laatste actie is die er gemaakt kan worden. Uiteindelijk vallen er nog 2 doelpunten : een strafworp tegen Brent en een schot van Imke. De spelers gaan met 4 eentjes de kleedkamers in.
Met dezelfde intensiteit gaat de tweede helft voort. De bezoekers scoren in de eerste aanval uit een snelle tip in onder de korf. Een schot van Nina en gelijk. De volgende zeven minuten is het nagelbijten. Veel acties, veel contacten en spelonderbrekingen, weinig doelpunten. Tot Jelle een inloper scoort op een mooie pas van Imke. Tegen Brent wordt het gelijk en tegen Yannis lopen de bezoekers verder uit, 13-15. Jelle en Yannis schieten dit kloofje dicht. Direct scoort Spartacus tegen Yoni, waarna Kobe uit vrijworp 16-16 binnen mikt. Yannis brengt zijn ploeg opnieuw aan de koord. Het aanvallend vervolg is minder fraai. De volgende 4 aanvallen gaat de bal knullig verloren door slechte passen, veroorzaakt door te statisch korfbal. Verdediging doet er intussen alles aan om de mand leeg te houden. Daarbij worden ze een paar keer geholpen, omdat Spartacus een paar korte kansen mist. Met nog 8 min. te gaan schiet Yannis binnen. Voor de eerste keer staan onze blauwwitten twee doelpunten voor. Tim predikt rust en duidelijkheid. Hij kan niet voorkomen dat Yannis een stip tegenkrijgt. Deze wordt gemist, maar diezelfde aanval krijgt Jelle de aansluiter tegen, 18-17. Deze score blijft 3 ellendig lange minuten op het bord. De kreet die Nina slaakt als ze het verlossende punt scoort, zindert nog na in mijn oren. Spartacus ziet het onvermijdelijke. In de laatste minuten kan Jelle nog profiteren van het dralen van zijn tegenstrever na het blokmanoeuver en scoort Yannis het laatste doelpunt. Spartacus mist ultiem nog een strafworp.
Glunderende blauwwit gezichten. Niet alleen was er gewonnen, maar vooral over de manier waarop. Als ik eventjes de eerste 4 min. buiten beschouwing laat, hebben al onze spelers zich te pleuris gewerkt om deze verdiende overwinning te bewerkstelligen. Bijna voortdurend in de achtervolging en toch nog mentaal sterk genoeg om het wedstrijdeinde naar zich toe te trekken. Inderdaad Pascale, er is aan de winkel gewerkt. Dit was mooi om te beleven. En als je na zo’n match met 4 doelpunten voor van het veld stapt, mag je terecht fier zijn. Proficiat.
Dirk P