Fanions : Sokol Ceske Budejovice - Boeckenberg : 19 - 39 (9-17)
A : Jeff C (9)/Niels C (2+s), Jesse DB (6+s) Karen VC (2), Sara G (1)
V : Nick J (8), Davor D (4+2s)/Christoph (1+s), Vero B/Sofie G, Nikki S (1)/Lenke DB
Scheidsrechter : Sandra Anus
Steeds meer en meer supporters zakken af naar de Hongaarse hoofdstad en ze kleuren de tribune hoe langer hoe blauwer. Hoe groter het aantal, hoe meer decibels en dat kon je gemakkelijk horen, aan de trommels en het aanhoudend gezang. Gisteren was de repetitie, vandaag de eerste uitvoering, benieuwd naar morgen. Hetzelfde geldt voor de spelers : zonder valse pretentie moeten we vooruit kijken naar de finale en vooral de aanvalslijnen uitzetten. Coach Hans start dan ook op volle sterkte, zodat de eerste helft alvast een en ander kan uitgeprobeerd worden. Enkel Sofie krijgt een halve speelhelft rust.
We werpen in en het eerste aanvalsvak zet meteen de toon : breed, met lange ballijnen en veel ruimte. De Tsjechen raken de eerste 10 min. nauwelijks in de wedstrijd. Met een strafworp van en door Jesse, een schot van Karen uit het achterveld, Davor op een aflegger van Nick, een schot van Nick, een verre onderhandse van Jeff en een schot van Jesse staat het – heb je meegeteld ? - 0-6. De coach van Ceske neemt een time out, wat niet verhindert dat er nog 2 doelen boven op komen : een schot van Nick en een instapper van Nikki achter de korf. Ceske scoort zijn opener tegen Nick na 12’ 30”, meteen gevolgd door een schot van Jesse, 1-9. Deze 8 doelen verschil houden zowat de hele eerste helft stand, terwijl de score verder oploopt. Even dreigen we het spelconcept te verliezen, waardoor het scoren iets stil valt. Hans neemt een time out bij 5-11. Jeff schiet na de hervatting van aan de achterlijn de 5-12 binnen. Davor en Nick hebben een mooie dubbele combinatie op vrijworp in huis voor de 6-14. Even wat tegenslag bij de afwerking, deze stand blijft bijna 5 min. op het bord tot Jeff de vakken doet wisselen. Er zijn dan nog iets meer dan 4 min. te spelen. In die resterende tijd gaan er nog 5 ballen door de mand. Een daarvan is een schot van Jesse in het achterveld op een verre pas uit verdediging.
In tegenstelling tot de eerste start de tweede helft eigenlijk traag, althans wat het maken van doelpunten betreft. Een schot van Sara breekt de ban. Hans voert meteen zijn eerste wissel door en brengt Sofie ipv. Vero. Na een schot van Jesse wisselt ook Ceske de heer tegen Jesse. Nog 10 min. kan Ceske het tempo volgen, zowel op het scorebord als tussen de lijnen. De laatste 20 min. start Hans met een time out en dan gaat het dak er af. Door de scherpte in onze afwerking moet de tegenstander de rol lossen. Twee aanvallen, twee schoten, twee doelen van Jeff. Nick en strafworp van Davor. Een schot van Jeff, een van Jesse en plots staan er dubbele cijfers op het bord, 14-28. Ondertussen kregen Nick en Sofie een nieuwe tegenstander. Voor nummer 30 wint Sofie een rebound tegen een heer en Davor mag de stip die daaruit volgt verzilveren. Tijd om verder te wisselen. Christoph komt voor Davor, Lenke in de plaats van Nikki en als laatste Niels voor Jeff. De supporters slaan duchtig aan het feesten : het eerste na een schot van Christophe (18-33), het tweede en derde als Niels een strafworp op inloper uitlokt en omzet en daarna nog raak mikt van op afstand. Alle ogen gaan nu richting Lenke, de heren steunen, Lenke loopt in en wordt foutief gestopt. Strafworp, omgezet door Christoph. Niels zet ons op 39 en in de laatste aanval probeert Nick de 40 rond te krijgen. Zijn bal sprint weg op de achterkant van de mand.
Twee opvallende verschillen met de wedstrijd van gisteren : de dames scoren, maar dat moet nog vlotter en vooral meer, en de aanvalscombinaties liepen grotendeels als gepland. Natuurlijk wilden onze panters Koog tonen dat zij ook best veel doelpunten konden maken. Een boodschap die duidelijk aangekomen was, want de Portugezen werden reeds voor de rust vakkundig ingemaakt (21-8). Ach, psychologische oorlog hoort er nu eenmaal bij. Ondanks de uitgesproken score verliet iedereen het speelveld met opgeheven hoofd, die al snel gedraaid werden om naar het feestje van de spelers samen met de supporters te kijken. Vieren kan, even toch – en niet voor Nick en Sofie die naar de dopingcontrole moesten - en dan terug de focus op het doel : de finale. Tot morgen.