BKCplus uitstap 20 mei 2014 Mol

Schitterend weer, de zon schijnt, een briesje brengt wat verkoeling. Eerst stoppen we even in ‘De Onthaasting’, om een kopje koffie of pintje te drinken. Dan rijden we naar Ezaart, een deelgemeente van Mol. De molenaar wacht ons al op. We krijgen zeer interessante uitleg over de werking van deze windmolen. Hoe ingenieus is dit wonder gebouwd. We klimmen tot op de derde verdieping en luisteren aandachtig naar de verhalen van de molenaar.

We lunchen in de taverne Het Jagershof. Dit is DE plek waar je rustig kan genieten van allerlei lekkernijen en dranken in een gemoedelijke en gezellige sfeer. Het Jagershof heeft een uitgebreide kaart, een gezellig terras en het interieur is aangenaam. We genieten van een uitstekende lunch. We zitten met zijn allen onder de parasols. Rond half drie vertrekken we op wandel. We hebben de keuze tussen een afstand van 3 km of 5 km. De route wordt aangeduid door een geel bordje met groen blaadje. Het blaadje duidt ook de richting aan. We vertrekken aan de Baileybrug, gelegen op Den Diel. Het wandelpark Den Diel is gelegen langs het kanaal Bochelt – Herentals, meer bepaald tussen Sas 3 en Sas 1. Het is heet, de zond brandt. Vier dappere mannen trotseren de hitte en kiezen voor de lange wandeling en stappen nog een stukje verder langs het kanaal om vervolgens via het bos terug te keren.

De anderen zoeken nu al de koelte van het bos en keren terug door het prachtig natuurgebied. Zo treffen we er ijle berkenbossen aan op de hoge zandrug naast het kanaal. Daar doorheen slingert het wandelpad. Op onze weg zullen we enkele toendraveldjes (grasveldjes) tegenkomen, op zich een merkwaardig fenomeen. Even verder wandelen we lichtjes omhoog en op die hogere zone staan enkele oudere eiken die een natuurlijk graslandje van roodzwenkgras omringen. Fraaie berkengroepen en enkele vliegdennen markeren het pad tot wij weer in een ijl berkenbosje terechtkomen. Aan de bunker is het terug dalen en maakt het pad een scherpe bocht. Hier zitten we volop tussen de canadapopulieren en de restanten van een oude watering. Meer nog, volgens insiders zou hier ergens de legendarische ‘Blauwe Kei’ bedolven liggen. Blauwe Kei ontleent zijn naam aan een onder het zand verdwenen- grenssteen die de grens tussen Mol en Postel aangaf. Langs het pad groeien welig brandnetels, grote klis (kermisgasten op zijn Mols), waterpeper, enz. Nu even opletten: de brede laan verlaten we voor een bosvijver (oude sprietput). Aan dat water zit vaak een heus ijsvogeltje op de loer naar visjes en talloze libellen en waterjuffers, van de meest diverse soorten, gonzend over het wateroppervlak. Aan het water zitten ook veel muggen, dat hebben enkelen onder ons ondervonden. Erg interessant is ook het bos aan de rechterzijde van het pad. Deze plek verdient ten volle de status van natuurbos. Alle bomen mogen staande sterven en omvallen zoals in de ware oerwouden. Via een beetje klauterwerk en een smalle doorgang naast een mooie waterplas belanden we in een heuse woestijn. Het gekende Molse witzand schittert fel bij zonnig zomerweer. Enkele taaie graspollen verhogen het desolate effect. Aan het eind van deze “woestijn” verzinken we in een vochtig veengebiedje. Hier leven o.a. heuse vleesetende planten en broeden verschillende schuwe watervolgelsoorten. Ecologisch is dit plekje echt waardevol. Tot slot nemen we het eerste stuk van het wandelpad dat rakelings langs een soort “kraamkamer” voor reeën loopt. Jaarlijks zijn daar jonge bambiediertjes. Gezien hun schuwheid en uitstekende camouflage blijven ze voor de meeste wandelaars verborgen.

We hebben grote dorst en keren terug naar het Jagershof en genieten van een frisse pint en een lekker ijsje. Het was weer een mooie dag.

Meer foto’s kan je zien om de website van Boeckenberg (activiteiten, plussers).

Beste plussers, noteer alvast in jullie agenda donderdag 12 juni. Dan gaan we weer op kroegentocht in Antwerpen Zuid en Sint Andrieskwartier. Meer info volgt.

Tot dan

Lut en Marc